maandag 2 juli 2012

RECENSIE | Marion Pauw - Zondaarskind

De tachtigjarige Geertruida Amalia Langhout verloor op jonge leeftijd haar ouders en groeide op bij de hardvochtige Zusters van Liefde. Als ze als dienstbode bij een gegoede familie in Bussum komt te werken lijkt het tij te keren: ze wordt verliefd, raakt zwanger en heeft grootse plannen. Totdat Frédérique Vos haar pad kruist. Later, als deze oude vijandin op bejaarde leeftijd in Amalia's leven terugkeert, rijst de vraag of Amalia, oud en wijs geworden, eindelijk in staat is om te doen wat ze allang had moeten doen: wraak nemen.

Marion Pauw heeft met deze thriller weer een echte pageturner geschreven! Het verhaal zit goed in elkaar, is origineel en geloofwaardig. De uitspraken van Truitje hebben meermaals een brede glimlach op mijn gezicht getoverd. Ik zag die oude vrouw zo voor me: alternatief yogatype met een brutale mond, geweldig gewoon!

Spitsvondige humor en geestige zinsneden gecombineerd met een portie spanning maken dat je dit boek zo snel mogelijk uit wilt hebben. Het ene moment zit je op het puntje van je stoel van spanning, het andere moment verkneukel je je van het lachen. Een perfecte combo als je het mij vraagt!

Als voorproefje wil ik graag een stukje uit het boek met jullie delen. Ik heb echt hardop moeten lachen toen ik deze passage las. Mijn vriend dacht dat ik gek geworden was! Het is zo tragisch en tegelijk zo grappig geschreven!

Mevrouw Koe over wijlen haar echtgenoot:
Toen ik vijfenzeventig werd, ging het bergafwaarts met pap. Ik kon niet meer zelf voor hem zorgen. 's Nachts poepte-ie de hele boel onder. Dwars door de luiers heen. En dan verdwalen hè? Ging hij even een ommetje maken, was-ie uren van huis. Vond de buurvrouw hem in een portiek twee straten verderop. Of zat hij op een bankje in het park te huilen. Als-ie net weg was, vond ik het heerlijk. Dan genoot ik van de rust en hoopte ik dat hij in de gracht zou kletteren. Maar na een paar uur wordt je dan toch ongerust. Enfin, ze stelden voor om ons samen op te nemen. Dan zou hij verzorgd worden door de verpleging en kreeg ik de kamer naast hem, waar ik min of meer zelfstandig mocht wonen. Het leek me een goed idee. Al moet ik eerlijk zeggen dat ieder idee waarbij ik niet meer in het holst van de nacht zijn kont hoefde te wassen welkom was op dat moment. Ik kon niet meer.

Score:
««««


Zondaarskind
Marion Pauw
ISBN 9789041422101
Aantal pagina's: 291
Uitgeverij: Anthos (2009)

Geen opmerkingen:

Een reactie posten