woensdag 26 september 2012

RECENSIE | Onder het water - Morgan McCarthy


Jonathan en zijn kleine zusje Theo groeien op op Evendon, het schitterende landgoed van hun grootmoeder. Samen zijn ze alleen. Hun vader is er niet - zijn afwezigheid zal altijd een mysterie blijven. Hun moeder, Alicia, waart als een ongrijpbare schim door hun leventje. Zij is wel lijfelijk aanwezig, maar in haar door drank en pillen benevelde geest is geen ruimte voor moederlijke warmte en genegenheid. Een staf van huishoudsters en koks geeft de kinderen een soort regelmaat en vage structuur, maar uiteindelijk zijn de twee kinderen volledig op zichzelf en elkaar aangewezen. Theo is kwetsbaar en een dolende ziel, Jonathan lijkt juist ongenaakbaar. Hij tracht Theo zo goed en kwaad als het gaat te beschermen tegen de buitenwereld.

De dagelijkse gang van zaken in deze schijnbaar zo idyllische omgeving wordt verstoord als grootmoeder Eve Anthony ten tonele verschijnt. Eve is een wereldberoemde hotelmagnaat, een zeer succesvolle zakenvrouw en een politiek geëngageerde filantrope. Maar haar dubieuze verleden en genadeloze mentaliteit werpt een bedenkelijke waas over wie zij werkelijk is - en wie haar kleinkinderen eigenlijk zijn. Jonathan en Theo groeien op tot volwassenen met dramatisch tragische en kwetsbare persoonlijkheden.

Hun studietijd in Londen is turbulent en chaotisch en met name Theo raakt zo stuurloos, dat Jonathan geregeld voor haar leven vreest. Maar meestal gaat het op het nippertje goed. Als de ramp die eigenlijk al hun hele leven onafwendbaar boven hen hangt, zich werkelijk voltrekt, trekt Jonathan, inmiddels een succesvol architect, zich terug uit het openbare leven. Maar hoe verder hij zich fysiek van de wereld verwijdert, des te heftiger dringt het verleden zich aan hem op.

Jawadde, dat kan tellen als flaptekst! De superlange flaptekst was alleszins het eerste dat mij opviel aan dit boek. Het volgende dat mijn aandacht trok, was de vermelding op de voorzijde: Fascinerend als Atonement. (Ter info: Atonement is een bestseller van Ian McEwan, ook verfilmd onder dezelfde titel met Keira Knightley in de hoofdrol én één van mijn favoriete boeken allertijde!). Lovende reclame voor de auter natuurlijk, maar... Is dit boek effectief even fascinerend als Atonement?

Het vertoont alleszins één grote gelijkenis met het werk van McEwan: Het verhaal speelt zich af in een romantisch landhuis in de Engelse countryside. De omgeving komt echt tot leven door de beeldende beschrijvingen van de auteur. Van in het begin voel je dat er iets dreigt te gebeuren, maar het duurt enorm lang voor er ook werkelijk iets gebeurt en dat vond ik een beetje jammer. Dit is een boek dat je moet lezen als je meer houdt van mooie zinnen dan van spannende gebeurtenissen. 

De personages worden heel realistisch neergezet en het lijkt na een tijdje alsof je ze persoonlijk kent. Gedurende het hele verhaal voel je als het ware de spijt, het verdriet en de wroeging als een donkere wolk boven de hoofdpersonages hangen.

Ik vind verder dat de Engelse titel The other half of me het boek veel beter omschrijft dan de Nederlandse titel.

Even fascinerend als Atonement vond ik dit boek dus niet, maar dat is ook altijd het nadeel van zulke vermeldingen op de cover: het schept te grote verwachtingen. Het is dus niet echt eerlijk om dit debuut te vergelijken met een boek van een doorwinterde auteur als Ian McEwan. Ik begrijp wel waar ze de vergelijking vandaan halen en met een beetje geluk en tijd gaat de vergelijking bij het volgende boek wel op!


«««

Onder het water
Originele titel: The other half of me
Morgan McCarthy
ISBN: 9789045200774
Aantal pagina's: 392
Uitgeverij: Karakter Uitgevers B.V. (2012)


3 opmerkingen:

  1. Persoonlijk houd ik meer van spannende gebeurenissen in combinatie met mooie zinnen, dus denk niet dat ik dit boek zal gaan lezen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het is inderdaad jammer dat ze op sommige boeken vermeldingen neerzetten als: lijkt op het boek van:... en dan een hele beroemde en goede schrijver neerzetten. Het schept inderdaad veel te hoge verwachtingen en dan kan het boek alleen maar tegenvallen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Voor mij persoonlijk mogen uitgeverijen daar gewoon mee stoppen. Ik heb alleen nog maar tegenvallers gehad met zo'n dingen. Heel misleidend!

      Verwijderen