RECENSIE | Dag Zuster - Mieke De Jaegher

Vandaag is verplegen een beroep, maar dat geldt nog niet zo lang. Voor de eerste verpleegsters was, in navolging van de zusters uit de kloosterorden, 'belangeloze toewijding' het sleutelwoord. De opleiding was streng en met veel praktijk, tot diep in de nacht en 's morgens weer vroeg op en naar de klas. Een harde leerschool die moeiteloos overvloeide in een zwaar werkritme: verpleegsters klopten onafgebroken lange uren en liepen zich de ziel uit het lijf, terwijl ze eindeloos verbandgaas oprolden en glazen spuiten steriliseerden, dit alles in de schaduw van hooghartige dokters of bazige hoofdverpleegsters. En toch deden ze het graag, met hart en ziel, zo getuigen meer dan veertig verpleegkundigen.

In Dag Zuster vertellen verpleegkundigen en vroedvrouwen tussen 50 en 95 jaar over hun beroep. Waar verpleegkunde begin deze eeuw nog zowat het enige beroep was dat "geschikt" was voor vrouwen, zijn er nu ook veel mannen aan het werk in de zorgsector. Ook deze eerste mannen in de verpleegkunde doen hun verhaal in dit boek. Het boek start met een beknopte, maar heel interessante, geschiedenis van de verpleegkunde in het algemeen.

Net zoals bij Haal de vroedvrouw! heb ik sommige getuigenissen echt met verbazing gelezen. Nog maar een vijftigtal jaar geleden werden naalden, spuiten, kompressen en ander medisch materiaal gewoon gekookt, gesteriliseerd en weer gebruikt. TBC-patiënten spuwden hun fluimen in email potjes en die fluimen werden dan ook nog geteld!

De verhalen van de "zusters" worden aangevuld met veel (oude) foto's en beeldmateriaal. Dat alleen is een goede reden om dit boek een keer te lezen. Sommige getuigenissen zijn best schrijnend en triest, andere lopen over van nostalgie. Maar allemaal laten ze zien dat verpleegkunde eerder een roeping is dan een beroep.

Score:
««««

Dag Zuster
Mieke De Jaegher
ISBN 9789461310866
Aantal pagina's: 336
Uitgeverij: Van Halewyck (2012)



Dit boek telt mee voor de Ik lees Nederlands!-uitdaging.